10. Text messages

- Hej, Aurora. 

Spoglądam w lewo, wychodząc z pomieszczenia dla personelu. Jest już siódma wieczorem, a ja chcę wrócić do domu tak bardzo, jak żołnierz po spędzeniu miesięcy na polu bitwy. Wiecie czemu? Ponieważ mój kochany telefon w chwili, kiedy chcę zapisać numer Kinga, postanowił się rozładować. Więc tak, muszę kurwa już wrócić.

            - Tak? - Uśmiecham się sztucznie, gdy widzę swojego szefa. On się śmieje, pewnie wyczuwając, jak bardzo chcę już iść - Chciałem ci tylko powiedzieć, że nie musisz jutro przychodzić. Słyszałem od mechanika, że rolba wciąż jest w konserwacji. Właściwie, nie musisz przychodzić przez resztę miesiąca. Niedługo zaczyna się przerwa wiosenna, a dobrze wiesz, że nasze miasto wtedy pustoszeje, więc nie będę otwierał lodowiska. Strata energii.

            Moje oczy błyszczą i czuję się prawie tak podekscytowana, jak na myśl o tym, że za chwilę stąd wyjdę. To świetna wiadomość, że nie muszę pracować, bo w przyszłym tygodniu mam urodziny i ciocia Chloe przyjedzie nas odwiedzić. Przyszłabym tutaj, gdybym musiała, no ale... Byłoby trochę do bani, gdyby ciocia przejechała dla nas pół kraju, a ja nawet nie mogłabym spędzić z nią dostatecznej ilości czasu. Wspomnienie cioci zalewa mój umysł, ale gonitwę myśli szybko przerywa śmiech mojego szefa, kiedy zdaje sobie sprawę ile radości sprawiła mi ta wiadomość. Zapewnił mnie, że skoro to nie moja wina, to dostanę wypłatę. Słysząc "możesz już iść", udaję się w kierunku drzwi.

            Podróż do domu, zajmuje mi mniej czasu, niż zwykle i nie jestem pewna, czy to przez to, że jestem w swoim własnym małym świecie, śpiewając razem z radiem piosenkę 30 Seconds To Mars - "City Of Angels", czy dlatego, że trzy kilometry przejechałam powyżej dozwolonej prędkości, ale cieszę się, że jestem już w domu, więc reszta mnie nie obchodzi.

            Witam od progu Jace'a, zanim udaję się w stronę schodów, ale i tak odwracam się, słysząc za sobą kroki i dostrzegając go pokrytego mąką w najsłodszym fartuchu, jaki kiedykolwiek widziałam. Oczywiście śmieję się z niego, zanim idę do siebie. W swojej sypialni, rzucam torbę na łóżko i pospiesznie docieram do szafki nocnej, gdzie w szufladzie znajduje się moja ładowarka. Następnie gwałtownie wkładam wtyczkę do kontaktu i podłączam telefon. Gniazdko, które wybrałam jest najbliżej mojego łóżka, więc mogę usiąść z telefonem w reku. Patrzę na ekran, który podświetla się i pokazuje mały zielony, ładujący się znaczek baterii. Włączam telefon, wpisuję PIN, a następnie cierpliwie czekam. Kiedy telefon jest już gotowy, wchodzę w aplikację Tumblr i odczytuję ostatnią wiadomość od Kinga. Uśmiechając się szeroko do ekranu, zapisuję jego numer, podpisując kontakt jako King Jay. Chichocząc, rozpoczynam rozmowę.

Do: King Jay (19:26) 

Cześć Jay. Mam nadzieję, że nie dałeś mi złego numeru x

            Odkładam telefon na bok, nie spodziewając się, że odpowiedź nadejdzie od razu. Kiedy tak się dzieje, prawie podskakuję. Moje serce zaczyna bić bardzo szybko, kiedy klikam na wiadomość, ale zwalnia, jak tylko esemes się wyświetla. To nie od niego.

Od: Jacey (19:27) 

Kolacja gotowa. Nie chciało mi się wychodzić po schodach. Pośpiesz się, to pizza.

            Mimo, że jestem rozczarowana, to ostatnia część sprawia, że się uśmiecham, więc odłączam ładowarkę i zabieram ją oraz telefon ze sobą. Zapach świeżo upieczonej domowej pizzy zaczyna wypełniać moje nozdrza, gdy jestem w połowie schodów i pachnie tak dobrze, że jednym skokiem pokonuje ostatnie cztery stopnie. Przeklinam, czując lekkie ukłucie w kostce, ale ignoruję to. Mmm, pizza.

            Kiedy przychodzę, Jace już siedzi przy stole. Podłączam ładowarkę niedaleko swojego krzesła i siadam. Unoszę dłoń, by złapać kawałek pizzy z pepperoni i dostrzegam, że mój brat dziwnie mi się przygląda.

            - Co? - Mówię i biorę kęs. Jezu, to jest takie pyszne. Jace śmieje się, słysząc mój stłumiony jęk i potrząsa głową.

            - Co się stało z regułą "zero telefonów podczas posiłku"? - Pyta, chichocząc, gdy mierzę go wzrokiem za dziwna imitację mojego głosu. Następnie wzruszam ramionami i biorę drugi kęs.

            - Czekam na coś ważnego - kłamię, mimo, że technicznie to wcale nie jest kłamstwo. To po prostu inna koncepcja ważnej wiadomości.

            - Och. Mogę wiedzieć co to jest? - Pyta Jace i mam zamiar odpowiedzieć mu krótkim "nie", gdy telefon wibruje na drewnianej powierzchni. O mój Boże, proszę, niech do będzie od niego.

            Pakuję ostatni kawałek pizzy do ust, na co Jace znów się ze mnie śmieje. Łapię telefon czystą dłonią. Odblokowuję go i... jest!

Od: King Jay (19:57) 

Nie martw się, kochanie. Oczywiście, że nie dałem Ci złego numeru. Rozmawianie z nieznajomymi jest niebezpieczne, nie słyszałaś o tym? Nie zrobiłbym Ci tego. Ale martwiło mnie Twoje opóźnienie. Zacząłem myśleć, że nie napiszesz do mnie. Ale potem powiedziałem sobie: "świat nie kręci się tylko wokół ciebie, dupku". Przy okazji, to jest dobry pomysł, zapisz mój numer po nazwą "dupek". Wszyscy będą wiedzieć, że to ja.

            Z moich ust wydobywa się parsknięcie, na kształt śmiechu, kiedy ponownie odczytuję wiadomość od Kinga, a następnie na mojej twarzy pojawia się szeroki uśmiech, przykuwający uwagę Jace'a.

            - Mam wrażenie, że nie spodoba mi się to twoje "coś ważnego" - mruczy, nadal obserwując mnie jak jastrząb. Chichoczę na jego komentarz i pokazuję mu środkowy palec, zanim biorę głęboki oddech i zaczynam pisać.

           

Do: King Jay (20:01) 

Rozmawianie z nieznajomymi jest niebezpieczne? Czy sekretnie ostrzegasz mnie przed samym sobą? Co zamierzasz ze mną zrobić? Coś nikczemnego, zgaduję (i mam nadzieję). Masz rację, świat nie kręci się wokół Ciebie, byłam w pracy i rozładował mi się telefon. I nie podoba mi się Twój pomysł. Wolę swój własny. Poza tym, nie chcę, by ktokolwiek wiedział, że to Ty. Jesteś moim małym, sprośnym sekretem.

            Po tym, jak wysyłam wiadomość, biorę kolejny kawałek pizzy, całkowicie ignorując spojrzenie Jace'a, zamiast tego pytając, jak minął mu dzień. Nie mówi wiele, głównie dlatego, że zbyt wiele nie robił. Wie też, że staram się zmienić temat z kiepskim skutkiem, więc się poddaję. Kończę ten kawałek i zamierzam wziąć trzeci, gdy mój telefon wibruje, na co uśmiecham się mimowolnie.

Od: King Jay (20:12)

Och, chcesz coś nikczemnego? To nie masz pojęcia, co dla Ciebie zaplanowałem, kochanie. Spodoba Ci się. Nie wiem, czy cieszę się z tego, że miałem rację, ale cóż, jestem ciekawy, Ro. Pracujesz? Mogę zapytać, czym się zajmujesz? Jeśli chcesz, w zamian za tę informację, mogę Ci zdradzić, gdzie sam pracuję. Jestem Twoim małym, sprośnym sekretem? Co do sprośnego, zgadzam się w stu procentach. Jestem bardzo sprośny. I lubię być sekretem. To sprawia, że coś jest bardziej twoje, prawda? Sam trzymam Ciebie w tajemnicy z dokładnie tego samego powodu. Tylko to "mały" trochę mnie martwi. Jestem pewien, że widziałaś moje zdjęcia, kochanie. Więc jak możesz nazwać to "małym"?

            Rumienię się, czytając ostatnie zdanie i przygryzam wargę, gdy przypominam sobie jego zdjęcia, które widziałam. Nie, w żadnym wypadku nie jest mały. Cholera. A potem powracam do zdania, w którym napisał, że też trzyma mnie w tajemnicy, bo to sprawia, że coś staje się bardziej twoje. Co to znaczy.

            O Boże, on twierdzi, że jestem jego własnością?

            Nie przeszkadza mi to, nawet jeśli chodziłoby tylko o seks. Nie do końca mogę być pewna, że chcę więcej, niż seksu, bo tak naprawdę go nie znam. Może się okazać zupełnie inną osobą. Mam jednak nadzieję, że tak nie będzie.

Biorąc kawałek pizzy i mówiąc Jace'owi, że zamierzam zjeść również ten ostatni, gryzę kęs i zabieram się na odpisywanie.

Do: King Jay (20:16)

Zdradzisz mi swoje plany, czy to będzie niespodzianka? Tak, pracuję. Uczę dzieci jazdy na łyżwach. Nie musisz mi mówić, czym się zajmujesz tylko dlatego, że ja Ci powiedziałam. Ale jeśli chcesz się tym ze mną podzielić, nie mam nic przeciwko. Faktycznie, jesteś sprośny. Nie ma co do tego wątpliwości. I ja również lubię być tajemnicą. Chcesz mi powiedzieć, że jestem Twoja? Bo nie pamiętam podpisywania jakiejkolwiek umowy. Okej, więc nie jesteś mały. Przepraszam, jeśli zraniłam Twoje ego, Jay.

            Opadam głębiej na krzesło, ślad podekscytowania pulsuje gdzieś w moim mózgu, a moja wyobraźnia podsuwa mi prawdopodobną odpowiedź Kinga. Zrozumie moje odniesienie do kontraktu? Oczywiście, że tak. On tu jest Sekspertem. Odsuwam myśli z dala od niego i sięgam dłonią po ostatni kawałek pizzy, ale nie mogę go znaleźć. Podnoszę wzrok i widzę Jace'a trzymającego moje jedzenie z radosnym wyrazem twarzy.

            - Oddawaj! Mówiłam ci, że to mój kawałek - zwracam mu uwagę, starając się dosięgnąć pizzę, ale on unosi ramię wyżej. - Co do cholery, Jace? - Pytam, ponawiając prośbę.

            - Powiedz mi, co jest grane, to ci dam - mówi spokojnie, jakby wcale nie naruszał mojej prywatności. Mrużę na niego oczy i potrząsam głową, ignorując jego słowa i ponownie staram się dosięgnąć kawałka pizzy, ale on odsuwa go na drugą stronę. Prycham i siadam z powrotem na krześle z rekami skrzyżowanymi na piersi.

            - Czemu nagle interesują cię moje sprawy? To nie jest normalne - przypominam mu, ukradkiem patrząc na telefon, jakby moje spojrzenie miało sprawić, że esemes nadejdzie w tej chwili. Coś mu dłużej schodzi tym razem.

            - Nie wiem, Rorie. Wydajesz się dzisiaj dziwna. W sumie, jesteś jakaś dziwna od ostatnich kilku tygodni. Zawsze na krawędzi. I to twoje spojrzenie czasem... - Jace w końcu wzrusza ramionami i nie mówi nic więcej, więc zmuszam go, by wyjaśnił te moje "spojrzenia". Wzrusza ramionami raz jeszcze, ale dodaje. - No, za każdym razem, gdy dostajesz nową wiadomość, masz taki wyraz twarzy, jakby ktoś zaoferował ci coś, o czym zawsze marzyłaś.

            Zawsze marzyłam o tym, co daje mi King? A co dokładnie on mi daje? 

            - Jace... - Zaczynam, zamierzając wyjaśnić mu, że nie mogę jeszcze mu powiedzieć co się dzieje, ale wiem, że kiedyś w końcu mu powiem. Ale nie jestem w stanie powiedzieć niczego więcej, ponieważ wibracje mojego telefonu roznoszą się echem po całym pokoju. Nareszcie.

            - Patrz, znowu ten wyraz twarzy! - Woła Jace, ale jego głos wydaje mi się odległy. Cała moja uwaga skupia się na czytaniu wiadomości od Kinga.

Od: King Jay (20:37)

Wolę Cię zaskoczyć, będzie fajnie. Łyżwy? To świetnie. Grałem w hokeja, kiedy byłem w liceum. I trochę za tym tęsknię. Potrafisz grać w hokeja? Chciałbym kiedyś cię pokonać. Wiem, że nie muszę Ci mówić, czym się zajmuję, ale chcę. Jestem fotografem i czasami nauczycielem. Uczę fotografii, rzecz jasna. Skarbie, sugerujesz, żebyśmy zawarli umowę? To jest coś, co Ci się podoba? Jestem za, jeśli tak. Myślę jednak, że jesteś zbyt niegrzeczna, by być Uległą. I nie zraniłaś mojego ego, Ro. Chciałem tylko, żebyś nie zapominała o tej wielkości. W sumie mam nadzieję, że nigdy nie przestajesz o tym myśleć. O tym, że przyjemnie byłoby mieć coś tak wielkiego w sobie. Cholera, wolę nawet nie zaczynać o tym, jak bardzo pragnę tego uczucia.

Ożesz. Kurwa.

***

Omg, jak King cos napisze… Jeśli chodzi o ich rozmowę telefoniczną, to będziecie musieli jeszcze trochę poczekać… Ale warto ;)

Coś mało Was komentuję, sądząc po dziennych statystykach tego bloga. Kochani, proszę Was o poświęcenie dwóch minut i naskrobanie czegoś na temat rozdziału. To mnie bardzo motywuje i chętnie będę dodawać rozdziały częściej, bo mam już praktycznie wszystko przetłumaczone, ale postanowiłam, że będę czekać na odpowiednią ilość komentarzy, tak min 40? Tu nawet nie chodzi specjalnie o tą ilość, ale to co w nich piszecie. A ja kocham czytać to, co piszecie i zawsze czytam wszystko. Więc piszcie co myślicie!

Pozdrawiam, miłego wieczoru :)